YANILDIM

Samimiyet; dil ile kalbin uyumudur. Samimiyet yüreklerin konuştuğu bir dildir. Ben hep yüreğimle konuştum lakin samimiyetimi insanların egosuna kurban ettim, yanıldım...

Yüzüme gülenleri beni seviyor sandım. Insanlar iyidir sandım, yanıldım...

Bana sağır olanlara o kadar çok dil dökmüşüm ki, yanıldım...

Hep yanındayım diyenler vardı. Kötü günümde yine varlar sandım. Meğer onlar bir gölgeden ibaretmiş, yanıldım...

Verdiğim değeri haketmeyene 'git' yerine 'kal' dedim, yanıldım...

Güvenmediklerim hiç yanıltmadı beni. Güvendiklerim sırtımdan vurmaz sandım, yanıldım...

Değmeyecek insanlara zaman harcadığım için değenlere enerjim kalmadı, yanıldım...

Varlığına bile tahammül edemediğim insanlarla her gün yüz yüze gelmeye sabrettim. Kıymet bilirler sandım, yanıldım...

Soluk akmadan bazı insanların hayatında koşturdum. Oysaki onlar benim gölgemde sadece dinleniyorlarmış, yanıldım...

Sesini dahi duymak istemediğim insanların avaz avaz bağrışlarını dinledim. Hoşgörü dedim, yanıldım...

Herkese yetişme telaşından kendime geç kaldım, Yanıldım...

Burnunu pis kokulara alıştıranların gül kokusunu beğenmelerini bekledim, yanıldım...

Kimse beni terk etmesin diye çabalarken ben kendimi çoktan terk etmişim, yanıldım...

Ben iyiyken herkes iyi sandım. Bazı insanların iyi niyeti bile kötüymüş, yanıldım...

Onları gökyüzü yerine koyup nefes alırken oysa denizin dibinde beni havasız bırakıyorlarmış, yanıldım...

Ağlamayı yakıştıramadıklarımın beni ağlattıklarını gördüm, yanıldım...

Dünyasını renklendirdiğim insanların dünyamı soldurduğunu fark ettim, yanıldım...

Bana yaptıkları onca hataya rağmen yanlarında dimdik durduğum halde benim en ufak hatamda eğrildiklerini hissettim, yanıldım...

Dertlerini saklayıp sır küpü olurken onların çay sohbetlerinde dedikodu malzemesi olduğumu öğrendim, yanıldım...

Geçici heveslerin kalıcı izler bıraktığını anladım, yanıldım...

Bana verilen değerlerin her zerresini saklarken onların saçıp savurduğunu gördüm, yanıldım...

Ben güzellikleri satır satır yazarken elinde silgi her satırı sildiklerini gördüm, yanıldım...

Ben ziyafet sofrası muhabbet sunarken onların karın tokluğuna dinlediklerini öğrendim, yanıldım...

Odak noktası yaptığım insanların beni görmezden geldiklerini anladım, yanıldım...

Başkalarının düğümlerini çözmeye uğraşırken kendimi kördüğüm yapmışım, yanıldım...

Gülsemin Konca