İyi bak yarına

Doğrular yanlışlar arasında gezer insan... Bu bir kanun; çünkü her deneme aynı sonucu verir. Ben kendime veda ettim dersin, eşe, dosta veda, istenmeyen kişi olursun, sadece bir yük, olmasa daha iyi olur derler, ölse de kurtulsam mesela !... Hatta çoğu zaman insan yerine bile konmayan. Bay hiç kimse… İşte böyle bir şeyim seni beklerken.
Hiç kimse konumuna gelmeden önceki hayatım ne kadar renkli, aşk adına ne kadar saf ve temiz, sakin biri olmama karşın tam tersi bir yaşam felsefesine sahip olmak şimdi. Gelsen de savaş bitse, en azından içimdeki. Anlamadığım, yanlış anladığım yaşamlar zaten bol, başkalarının yaşamları  kendi yaşamımdaki yanlışlar, doğrular... İntihar saldırıları kalbime, kaç yalnızlık, kaç ölü? Kime göre, neye göre? Ufuk, toz duman. Seni beklemek var ya… Ateş!  Yalın gece, karmaşık hal, bir tavan arasında, tutkumun haritası. Soluduğum hava! İyi bak yarına…