ANKARA MOET NU EEN STAP ZETTEN OM HET 20-JARIGE PROBLEEM VAN TURKS ONDERWIJS VOOR TURKSE KINDEREN IN NEDERLAND OP TE LOSSEN

De inspanningen van vrijwillige instellingen en individuen kunnen de structurele tekortkomingen niet volledig verhelpen.

Het Turkse onderwijs, dat werd geschrapt door een besparing van 70 miljoen euro door Nederland, zou opnieuw moeten worden ingevoerd voor de taal- en culturele identiteitsrechten van de kinderen.

De Nederlandse regering schrapte in 2004 het Turkse onderwijsprogramma voor Turkse kinderen uit het curriculum om 70 miljoen euro te besparen op het onderwijsbudget. Veel opvoeders en ouders verklaarden destijds dat dit niet alleen een financiële zet was, maar ook een verwaarlozing met ernstige culturele gevolgen.

Twintig jaar later hebben de ontwikkelingen deze zorgen meer dan gerechtvaardigd. Het onvermogen van Turks-Nederlandse kinderen om hun moedertaal Turks voldoende te leren, heeft niet alleen geleid tot een gebrek aan taalvaardigheid; het heeft hen ook verwijderd van hun identiteit, culturele verbondenheid en, vooral, van hun wortels. Deze tweetalige kinderen, die opgroeien binnen het onderwijssysteem, ervaren aan de ene kant het verlies van hun moedertaal en lopen aan de andere kant het risico dat ze zich niet volledig kunnen aanpassen aan de samenleving waarin ze zich bevinden.

Dit probleem gaat verder dan een eenvoudig onderwijsprobleem en is uitgegroeid tot een maatschappelijke kwestie die het delicate evenwicht tussen integratie en assimilatie verstoort. Sommige Turkse instellingen in Nederland proberen vrijwillig taalonderwijs aan te bieden om te voorkomen dat kinderen hun Turkse taal vergeten, maar deze inspanningen schieten tekort in het bieden van een structurele oplossing. Dit gebrek heeft een negatieve invloed op het zelfvertrouwen, de culturele identiteit en de uitdrukkingsvaardigheden van Turkse kinderen. Het resultaat is een generatie die gevangen zit tussen twee culturen en die “noch volledig Nederlands, noch volledig Turks” is.

Hoewel deze beslissing van de Nederlandse regering, die werd genomen met het oog op besparingen, primair was bedoeld om het begrotingstekort te verminderen, zijn de maatschappelijke kosten op de lange termijn veel hoger gebleken. Deze benadering, die de ontwikkelingsvoordelen van tweetaligheid negeert en culturele diversiteit meer als een last dan als een rijkdom beschouwt, vormt niet alleen een bedreiging voor de toekomst van Turkse kinderen, maar ook voor de Nederlandse samenleving. Vandaag de dag, als een blijvend deel van de Turkse gemeenschap in Europa, is het noodzakelijk dat Ankara diplomatieke en praktische oplossingen biedt om kinderen die in Nederland opgroeien in staat te stellen hun moedertaal en culturele identiteit te behouden.

Voor Turkse kinderen moet moedertaalonderwijs opnieuw een plaats krijgen zodat ze de Turkse taal, die een belangrijk onderdeel van hun identiteit is, volledig kunnen leren. Taal is niet alleen een communicatiemiddel, maar ook de drager van cultuur en een essentieel onderdeel van identiteit. Daarom is het van cruciaal belang dat Turkse kinderen die in Nederland opgroeien, het recht hebben om onderwijs in hun eigen taal te ontvangen, zodat toekomstige generaties niet alleen als individuen, maar ook als onderdeel van een hechte gemeenschap sterk kunnen blijven.

HELDEN DIE HUN HART AAN DE TURKSE TAAL HEBBEN VERBONDEN: DE STRIJD OM HET TURKS ONDERWIJS IN NEDERLAND LEVEND TE HOUDEN

De Turkse gemeenschap in Nederland heeft sinds de afschaffing van het Turkse onderwijs in 2004 een sterk gevoel van solidariteit getoond om dit tekort te compenseren. Verenigingen, stichtingen en vrijwilligers hebben zich met toewijding ingezet om kinderen onderwijs in hun moedertaal te bieden. Vanaf de eerste jaren hebben de verenigingen die als pioniers met vastberadenheid en geloof aan deze strijd zijn begonnen, activiteiten georganiseerd, lessen gegeven en ondersteuningsprogramma’s opgezet om Turks als taal van identiteit en cultuur te behouden.

Een van de meest opvallende voorbeelden van deze inspanningen is de oprichting van ‘Hand in Hand voor Turks’, onder leiding van Prof. Kutlay Yağmur van Tilburg University. Ook ik heb de eer gehad om deel uit te maken van dit initiatief om onze taal te beschermen. De vastberadenheid en opoffering die deze vrijwillige organisaties en individuen tonen ondanks hun beperkte middelen, is niet alleen een symbool van toewijding aan het onderwijs van Turkse kinderen, maar ook aan het behoud van taal en cultuur.

Deze helden, die Turkse lesprogramma’s opzetten en zo een waarde creëren die van generatie op generatie wordt doorgegeven, fungeren als beschermers van de taal en identiteit die als bruggen dienen voor de Turkse gemeenschap in Nederland. Hun inspanningen en bijdragen zijn een van de meest waardevolle schatten voor de toekomst van onze gemeenschap.

HELDEN
Hieronder stel ik enkele organisaties en individuele vrijwilligers voor die actief zijn op het gebied van Turks onderwijs. Allereerst wil ik enkele namen noemen.

HOTIAD-voorzitter Hikmet Gürcüoğlu, zijn plaatsvervanger Faruk Halıcı, Latif Tuna, die verschillende activiteiten organiseert rond Turks onderwijs, Cezmi Doğaner, die in de eerste jaren met ministeries streed, Canan Gönençay, die bekend staat als kapitein van het Turkse onderwijs, Adil Akaltun, directeur van het Yunus Emre Instituut in Amsterdam, en STOC-voorzitter İsmail Ercan en Tulp-voorzitter Melek Yücel, die allemaal lofwaardige activiteiten uitvoeren. Mustafa Ayrancı rent van de ene rechtszaak naar de andere om rechtvaardigheid te verkrijgen.

Hieronder leest u korte uitspraken van degenen die actief zijn op het gebied van Turks onderwijs en die hiervoor strijden. Daarna volgt informatie over de activiteiten van de betrokken organisaties.

LATİF TUNA

“Met de invoering van de Basisonderwijswet in 1985 werd duidelijk dat buitenlandse gezinnen zich niet slechts tijdelijk in Nederland bevonden, maar hier zouden blijven. Hierdoor werd het belangrijk dat Nederlandse kinderen onderwijs kregen over de taal, religie en cultuur van hun buitenlandse leeftijdsgenoten. In de toekomst zouden deze kinderen immers zij aan zij werken: als collega’s, zakenpartners, academici, politici en wetenschappers. Daarom werd intercultureel onderwijs, oftewel geïntegreerd cultuuronderwijs, ingevoerd. Het was de taak van buitenlandse leerkrachten om dit onderwijs te verzorgen. Echter, deze lessen werden in het Nederlands gegeven, en er werd bezuinigd op de lessen in moedertaal en cultuur.

Begin jaren ’90 ontstond er een nieuwe discussie over een beleidswijziging. De toenmalige Staatssecretaris van Onderwijs verklaarde: ‘Mij interesseren de vlakten van Turkije of de bergen van Marokko niet. Deze kinderen moeten zo snel mogelijk Nederlands leren,’ en zette hiermee de eerste stap richting de latere afschaffing, veertien jaar later.

Het is een feit dat kinderen die hun moedertaal goed beheersen, het Nederlands sneller en beter leren. Daarom zou het belangrijk zijn dat zij hun moedertaal goed kunnen leren.

De laatste verandering vond plaats tussen 1998 en 2004. In het kader van het OALT (Onderwijs in Allochtone Levende Talen) werden lessen in het Nederlands voor de onder- en middenbouw ingevoerd, terwijl de bovenbouw leerlingen ook moedertaalonderwijs kregen. Deze ondersteuning voor het onderwijs in vreemde talen werd per 1 augustus 2004 afgeschaft na een besluit van het Parlement, waardoor ook de leraren die deze lessen verzorgden, hun baan verloren.

De grondlegger van het OALT-systeem was toenmalig Minister van Onderwijs Netelenbos. Bij de afschaffing van dit beleid verklaarde de voormalige Staatssecretaris Wallage: ‘Ons doel was integratie, niet assimilatie.’

De docenten die lesgaven, specialiseerden zich.

De docenten die begonnen met moedertaal- en cultuureducatie, ontwikkelden zich door achtereenvolgens veel verschillende cursussen te volgen. Deze varieerden afhankelijk van het type school waar de docenten werkten:

1. De cursus Nederlands, georganiseerd door het Nederlands Centrum Buitenlanders (NCB), was een cursus van 180 uur.

2. Na afloop van de cursus begon de drie maanden durende “Inburgerings- en kennismakingscursus met het Nederlandse schoolsysteem”.

3. De cursus volledig bevoegde lerarenopleiding bij de Nederlandse Pedagogische Academie, (één dag per week gedurende twee jaar).

4. De cursus Nederlands voor de educatie van kleuters, (vier maanden, één dag per week).

5. De moedertaal- en cultuureducatiecursus in het speciaal onderwijs, (één dag per week gedurende vier maanden).

6. De cursus Turkse cultuur en sociale leven, georganiseerd door de Faculteit der Letteren van de Universiteit Utrecht, (vier uur per week, 16 weken).

7. De cursus voor docentschap Turks examenonderwijs op middelbare scholen (Hogeschool Rotterdam).

8. De cursus Nederlandse taal (NT2-2 diploma, spreken, schrijven, luisteren, lezen).

9. De Nuts Academie, opleiding voor Turks docentschap in het voortgezet onderwijs (drie jaar).

Daarnaast zijn er collega’s die zich verder hebben ontwikkeld door af te studeren in vakgebieden zoals pedagogiek, orthopedagogiek, onderwijskunde, de Academie voor Schone Kunsten en taalkunde.

Op dit moment is er een Facebookpagina waar voormalige OALT-Turkse docenten met elkaar in contact blijven. Mehmet Ali Ocak en Muzaffer Yanık zijn hier actief. Muzaffer Yanık is docent aan de Pedagogische Academie in Breda.

“Als antwoord op de vraag ‘Wat voor voordelen kan het onze kinderen opleveren om Turks te leren?’ zou ik het volgende willen zeggen: De lessen zorgen ervoor dat onze kinderen niet vervreemd raken van hun eigen taal en cultuur, wat voorkomt dat ze in een cultuurcrisis belanden. Dit bevordert ook hun psychologische ontwikkeling. Het leren van de taal van het land waarin we wonen, is een onvermijdelijke noodzaak. Om goed Nederlands te kunnen leren, zal het eerst beheersen van onze moedertaal ons veel voordelen opleveren.”

HİKMET GÜRCÜOĞLU

“Als voorzitter van de Nederlandse Turkse Ondernemersvereniging (HOTIAD) heb ik weinig woorden, maar veel daden bij te dragen in deze kwestie. Hetgeen ik bijdraag, is financiële steun. Wij beschouwen het als onze plicht om als sponsor op te treden voor vele organisaties en vrijwilligers die zich inzetten voor deze zaak. Zoals elke Turkse burger hoop ik dat we onze rechten krijgen en zal ik met mijn vrienden degenen steunen die hiervoor strijden.”

FARUK HALICI

Onderzoek wijst uit dat leerlingen die hun moedertaal goed beheersen, succesvoller zijn in hun schoolcarrière. De Koninklijke Hoogheid Koningin MAXIMA benadrukte ook dat haar kinderen hun moedertaal, het Spaans (uit Argentinië), moesten leren en zij heeft dit gerealiseerd.

Tijdens de ondernemerschapsconferenties voor jongeren die ik heb georganiseerd, is me opgevallen dat hoogopgeleide jongeren zich niet goed kunnen uitdrukken in het Turks. Zij geven zelfs in privégesprekken de voorkeur aan het Engels als tweede taal, na het Nederlands. Jongeren met zo’n hoge opleiding zouden veel baat hebben bij het goed spreken van het Turks, wat ook hun carrière ten goede zou komen.

We kunnen onze jongeren hierin niet verwijten maken; wat niet wordt gegeven, kan niet worden verwacht. Maar omdat er geen Turkse lessen op school worden gegeven, en er thuis ook geen goed Turks wordt gesproken, blijft hun taalgebruik beperkt tot wat ze oppikken van televisie en sociale media. Deze kwestie moet grondig worden besproken om tot een oplossing te komen.”

MUSTAFA AYRANCI

Omdat ik geen gelegenheid had om de voorzitter van de HTIB, Mustafa Ayrancı, persoonlijk te spreken, wil ik kort zijn strijd in deze kwestie belichten. Ik noem het ‘strijd’, want Ayrancı heeft veel inspanningen geleverd en heeft herhaaldelijk de rechter moeten inschakelen.

Ayrancı sprak tijdens de receptie ter gelegenheid van de 60-jarige migratie en het 50-jarig jubileum van de HTIB over het belang van gelijkheid: “Gelijke rechten is niet alleen een strijd op straat of in vergaderzalen; een belangrijk aspect is ook juridisch en speelt zich af in rechtszalen. Onze rechtsstrijd voor moedertaalonderwijs heeft misschien niet altijd het gewenste resultaat gehad, maar onze successen, waaronder het vonnis tegen PVV-leider Wilders, bevestigen onze standpunten. Ondanks dat hij nog steeds invloed heeft, blijven we onrecht bestrijden en onze rechten opeisen.”

CEZMİ DOĞANER

“De wetsvoorstellen om het moedertaalonderwijs af te schaffen begonnen in 1995. Na 1995 hadden we gesprekken met de Minister van Onderwijs. Ik werd als woordvoerder gekozen door de Federatie IOT. Op het congres van de PvdA sprak ik met de minister: ‘We zijn tegen het afschaffen van moedertaalonderwijs en werken hier als Turkse organisaties samen aan,’ zei ik. De minister antwoordde: ‘We hebben afspraken gemaakt met uw organisaties, zij zullen het moedertaalonderwijs organiseren.’ Wij begrepen niet welke organisaties zij bedoelden.

In 2004, toen de Turkse lessen werden afgeschaft, kregen we te horen dat er geen budget was. Pas jaren later vernam ik dat een vertegenwoordiger van de ZAMAN-beweging had aangeboden om lessen te organiseren, mits zij de financiën ontvingen. De minister vertelde me: ‘Deze personen wilden vanaf het begin de organisatie van het Turkse onderwijs overnemen.’

ONZE OVERHEID

Wanneer we het hebben over ‘steun voor het Turkse onderwijs’, moeten we uiteraard eerst de steun vermelden die door onze overheid in het buitenland is geïnitieerd.

Voor de kinderen van onze burgers en landgenoten die wonen in landen waar geen leraren kunnen worden toegewezen, zijn in 2022 de ‘Online Turkse Taal- en Cultuurlessen’ gestart, die in het schooljaar 2024-2025 worden voortgezet.

De in 2022 in de Verenigde Staten gestarte Turkse lessen, die zich later over meerdere landen hebben verspreid, zijn inmiddels ook begonnen in landen zoals Zweden, Noorwegen, Finland, Denemarken, Bulgarije en China.

In Nederland zijn deze lessen in februari van dit jaar voor het eerst gestart. Ze worden verzorgd door vakbekwame leerkrachten in dienst van het Ministerie van Onderwijs en worden in het weekend via afstandsonderwijs aangeboden. Ouders die hun kinderen willen inschrijven voor deze Turkse lessen, hebben zich geregistreerd door de QR-codes te scannen die op de onderstaande poster te zien zijn.

De lessen zijn gratis, en onze burgers en landgenoten hebben hun kinderen in de leeftijd van 5 tot 16 jaar die Turks willen leren, ingeschreven.

Bruggen van de wortels naar de toekomst worden gebouwd met taal. Ouders die onze Turkse taal willen behouden, hebben deze kans niet gemist om hun kinderen Turks en de Turkse cultuur te laten leren.

Voorzitter: İsmail Ercan
Turkçe- Hollandaca Doçenti
Cep: 0655 36 46 98

Penning meester:Naime Yıldırım
Docent Turks-Nederlands
Cep:0619 63 09 67

Stage manager: Jiyanda De Waal
Docent Turks-Nederlands-Engels
Cep: 0621 20 55 97

Stichting Turks Onderwijs Centrum
Johan Huizingalaan 80
1065 JD Amsterdam
Tel: 020 669 90 79
Cep: 0655 39 46 98 – 0619 630967
E-mail: stoc@turksonderwijscentrum.nl

STOC is actief betrokken bij de verbetering van de opvoeding en het onderwijs van migrantenkinderen en streeft ernaar de participatie, integratie en emancipatie van migrantenbewoners te bevorderen.

Bij STOC krijgen kinderen en volwassenen de kans om deel te nemen aan het dagelijks leven, school, werk en winkelen als echte Amsterdammers. Naast activiteiten voor kinderen organiseert STOC ook informatiebijeenkomsten over beroepsmogelijkheden en schoolkeuze voor ouders. Naast Turkse kinderen zijn er nu ook kinderen van Marokkaanse, Egyptische, Chinese en Russische afkomst.

Er is elke dag een activiteit: Nederlands voor nieuwkomers, mannen, vrouwen en kinderen. Daarnaast biedt STOC ook begeleiding voor basisschoolleerlingen, zodat zij zonder achterstand goed voorbereid naar het voortgezet onderwijs kunnen doorstromen. Er worden CITO-toetsen afgenomen, en ouders krijgen uitleg en informatie over het Nederlandse schoolsysteem, dat zonder toelichting moeilijk te begrijpen is voor mensen met een migratieachtergrond.

Cultuur wordt bijgebracht en verspreid door middel van lessen in volksdansen en muziek met traditionele Turkse snaarinstrumenten. De kinderen treden regelmatig op in de buurt of elders in het land, waarbij zij de Turkse cultuur presenteren en de schoonheid ervan laten zien. We kunnen dus echt zeggen dat we een multiculturele samenleving zijn.

Nu de mogelijkheid voor OALT (onderwijs in eigen taal) is weggevallen, heeft STOC onderzocht of er opties zijn om verder te gaan met Turkse lessen. We starten op zaterdag met twee nieuwe Turkse lessen voor kinderen en bieden ouders gratis adviesuren over onderwijs. Daarnaast worden er cursussen georganiseerd en informatie verstrekt over medezeggenschapsraden op scholen. Voor vrouwen zijn er culturele bijeenkomsten en koffieochtenden.

Tulip Instituut is opgericht in 2021 met als doel Turkse kinderen die in het buitenland in meertalige en multiculturele omgevingen opgroeien, te ondersteunen bij het leren van hun moedertaal en hen te helpen zich als harmonieuze individuen in de samenleving te integreren. Moedertaalonderwijs, waar veel opvoeders en taalkundigen de nadruk op leggen, is van onmiskenbaar belang voor de emotionele, taalkundige en cognitieve ontwikkeling van kinderen. Tulip Instituut heeft als doel Turkse moedertaalonderwijs te bieden aan kinderen van 7-12 jaar en culturele evenementen te organiseren in samenwerking met andere organisaties met een soortgelijke missie.

Het is bekend dat moedertaalonderwijs niet alleen op individueel niveau voordelen biedt, maar ook op maatschappelijk niveau een positieve impact heeft. Tweetalige kinderen integreren zich beter in de samenleving naarmate ze vaardiger worden in hun moedertaal. Door deze taaldiversiteit te ondersteunen, transformeert en ontwikkelt de samenleving zich, en wordt een belangrijke stap gezet in de richting van culturele diversiteit – een essentiële pijler van inclusie.

Het Tulip Instituut streeft ernaar om culturele diversiteit te begrijpen en door te geven aan toekomstige generaties, met het besef dat taalbehoud één van de fundamentele elementen is voor het bevorderen van culturele diversiteit. Een van de prioriteiten van Tulip Instituut is dan ook om het bewustzijn te vergroten over moedertaalverwerving en de interesse in Turks te stimuleren bij Turks-Nederlandse kinderen die in Nederland studeren.

Visie
Tulip Instituut werd in 2021 opgericht met de bedoeling Turkse kinderen die in het buitenland leven in meertalige en multiculturele omgevingen, te ondersteunen bij het leren van hun moedertaal en hun aanpassing aan de samenleving waarin zij zich bevinden te bevorderen. Moedertaalonderwijs, een onderwerp dat vaak door onderwijsexperts en taalkundigen wordt benadrukt, speelt een cruciale rol in de emotionele, taalkundige en cognitieve ontwikkeling van kinderen. Tulip Instituut wil moedertaalonderwijs bieden aan kinderen van 7-12 jaar en samenwerken met andere organisaties om culturele activiteiten te organiseren.

Missie
Tulip Instituut zet zich in voor het begrip en de overdracht van culturele diversiteit naar toekomstige generaties, en voert studies uit die het belang benadrukken van taalbehoud als een essentiële component van culturele diversiteit. Het vergroten van de belangstelling voor Turks onder Turkse kinderen die in Nederland studeren, evenals het creëren van bewustzijn over moedertaalverwerving, zijn daarbij kernprioriteiten.

Tulip Instituut zorgt voor toegang tot Turks onderwijs voor tweetalige kinderen in Nederland. Met steun van non-profitorganisaties in 40 steden en 60 locaties, en met 35 deskundige leraren, bieden we Turks lessen aan die bijdragen aan hun moedertaalontwikkeling. Kinderen en jongeren in het buitenland groeien op in meertalige en multiculturele omgevingen, wat hen voedt met zowel de Turkse taal en cultuur als die van hun leefomgeving en hen helpt een unieke culturele identiteit te vormen. Het vermogen van jongeren om hun samenleving te begrijpen met hun eigen kenmerken, draagt bij aan hun zelfvertrouwen en sociale aanpassing, waarbij Turks een cruciale rol speelt. Deze culturele verrijking stelt hen in staat als brug te fungeren tussen hun land van oorsprong en hun geboorteland, Nederland.

Binnen het programma voor Turkse lessen:
✅ Organiseren we de locaties in samenwerking met non-profitorganisaties,
✅ Werven en begeleiden we docenten,
✅ Bieden we bijscholing aan,
✅ Verstrekken we lesmateriaal,
✅ Volgen we een jaarplan op, opgesteld door onze onderwijscoördinatoren, om de standaardisatie te waarborgen.

Waarom is moedertaalonderwijs belangrijk?
Veel studies in de taalkunde hebben aangetoond dat moedertaalontwikkeling een positieve invloed heeft op de sociale en academische prestaties van tweetalige kinderen. Onderzoeken tonen aan dat tweetaligheid de linguïstische, emotionele en cognitieve ontwikkeling van kinderen ten goede komt, en dat tweetalige kinderen beter presteren bij cognitieve taken dan eentalige leeftijdsgenoten. Ook is aangetoond dat tweetalige kinderen een hoger creatief denkvermogen hebben.

Deze bevindingen vormen slechts een paar argumenten ter ondersteuning van tweetaligheid en moedertaalontwikkeling. Speciale onderzoeken in Nederland onder Turkse tweetalige kinderen wijzen erop dat de taalontwikkeling in het Turks langzamer verloopt in vergelijking met leeftijdsgenoten in Turkije. Een andere studie toonde aan dat Turkse kinderen die in het Nederlands onderwijs volgen, academisch achterlopen op zowel hun eentalige Nederlandse als Turkse leeftijdsgenoten. Deze resultaten laten zien dat het gebrek aan academische ondersteuning voor de moedertaalontwikkeling ook de ontwikkeling van de tweede taal negatief beïnvloedt.

Het belang van moedertaalonderwijs in een academische omgeving wordt herhaaldelijk bevestigd in onderzoeken vanuit verschillende invalshoeken. Veel studies concluderen dat beheersing van de moedertaal het leerproces van de tweede taal ondersteunt. Alleen blootstelling aan de moedertaal thuis is niet voldoende, en een gebrek aan moedertaalonderwijs kan niet alleen de moedertaalontwikkeling, maar ook de ontwikkeling van de tweede taal belemmeren. Daarnaast is gebleken dat kinderen die hun moedertaal in een academische omgeving leren, hun tweede taal sneller en efficiënter leren.

Samenvattend profiteren tweetalige kinderen die vloeiend in hun moedertaal zijn, niet alleen van verbeterde cognitieve, academische en sociale vaardigheden, maar leren ze ook sneller en efficiënter hun tweede taal. Dit leidt uiteindelijk tot een betere aanpassing aan de cultuur en samenleving waarin ze leven. Met deze inzichten moeten er in Nederland meer onderwijsfaciliteiten worden geboden ter ondersteuning van de taalontwikkeling van Turks-Nederlandse kinderen, aangezien dit een positieve invloed heeft op meerdere aspecten van hun leven.

Elif Pekgözlü
“Leraar zijn in een vreemd land betekent dat je een verschil kunt maken in het leven van een kind, dat je een woord kunt onderwijzen in hun moedertaal, dat je hen kunt inspireren om te dromen en dichter bij alles te brengen waar je zelf naar verlangt.”

Gülay Hacıalioğulları
“Leraar zijn betekent geleidelijk kleine hartjes kunnen raken.”

Hatice Işık-Beker
“Ik ben erg blij dat ik bijdraag aan het vermogen van onze kinderen in Nederland om zichzelf in het Turks uit te drukken en hun cultuur te leren kennen.”

Süleyman Sinan
“Als ik nog eens geboren zou worden, zou ik weer leraar willen zijn.”

Faruk Aslankurt
“Onderwijs in de moedertaal is belangrijk voor het uiten van onze gevoelens en gedachten en voor het doorgeven van onze cultuur aan toekomstige generaties.”

Esra Kışhan
“Ik ben dol op mijn beroep, waarin ik niet alleen lesgeef, maar ook geniet van het leren, altijd jong van geest blijf, en de schoonheid ervaar van het aanraken van verschillende levens via de kinderen die mijn leven binnenkomen. Ik ben zo blij dat ik ooit aan deze reis ben begonnen.”

Halil Atmaç
“Wij zijn degenen die onze kinderen in het buitenland Turks kunnen leren, want zij hebben weinig mogelijkheden hiervoor. Door hen Turks te onderwijzen, betalen we onze schuld terug aan ons land, uit liefde en verbondenheid.”

Nursen Boyraz
“Leraar zijn is het meest betekenisvolle werk dat ik ooit heb gedaan. Het succes van mijn leerlingen is de grootste bron van geluk voor mij.”

Tuğçe Sinem Bilgin
“Leraar zijn is de kiemen tot bloei laten komen.”

Elif Acar
“Ik heb geen moeite met de Turkse lessen, ik leer nieuwe woorden en de leraar laat ons soms kleuren. Dat vind ik heel leuk! Ik spreek ook Turks met de andere kinderen in de klas.”

Jasmin Cereci
“Het is heel leuk wanneer we zingen en kleuren in de Turkse les. Soms gebeurt er iets grappigs. Ik spreek Turkser met meer gemak, maar lezen blijft wat moeilijk.”

Özgül Acar
“Ik wil dat mijn kind onze moedertaal leert, want dat is onze identiteit. Thuis spreken we niet altijd genoeg Turks, dus ondersteunen we dat met lessen. Bovenal is het erg belangrijk dat mijn kind kan socialiseren met leeftijdsgenoten in het Turks. Aanvankelijk wilde mijn kind niet naar de lessen omdat ze zich niet goed kon uitdrukken, maar dat veranderde na verloop van tijd. Ik ben erg trots op de vooruitgang in haar leesvaardigheid. Ik hoop dat dit project blijft bestaan, want het is een groot voordeel voor ons.”

Suat Sancar
“Mijn kind begrijpt Turks maar spreekt het niet. Het was pijnlijk voor mij dat hij geen contact kon maken met mijn ouders, die tachtig jaar oud zijn. Dus begonnen we met de lessen. Soms hoor ik een paar Turkse zinnen en dat maakt me blij.”

Cem Cereci
“Ik wil dat mijn kinderen profiteren van de Turkse lessen, omdat ik denk dat dit zowel sociaal als in hun carrière belangrijk zal zijn. Ik wil ook dat ze goed Turks spreken om geaccepteerd te worden in de familie en sociale omgeving in Turkije.”

Familie Balcı
“Dit jaar hebben we voor het eerst de mogelijkheid gehad om onze twee kinderen naar de Turkse lessen te sturen. In het begin hadden we wat twijfels, maar nu zijn we blij dat we ze gestuurd hebben. Dat de overheid zo’n mooie opleiding biedt, maakt ons trots.”

Hacer Durmuş
“Ik geloof dat kinderen die hun moedertaal goed kunnen spreken, een sterk en zelfverzekerd karakter hebben. Wanneer ze Turkije bezoeken, wil ik dat ze zichzelf goed kunnen uitdrukken. In mijn tijd waren er niet zulke mogelijkheden. Omdat ik zelf een beperkte woordenschat heb, kan ik mijn gedachten soms niet goed overbrengen in het Turks. Dat doet me verdriet. De rijke woordenschat die ik bij mijn kinderen zie, maakt me blij. Ik merk ook dat hun liefde voor ons land toeneemt. Het horen van Turkse liedjes en het leren van ons volkslied maakt me trots.”

Nazlı Tuzcu
“Ik ben dankbaar voor de professionele Turkse lessen die aan onze kinderen in Europa worden gegeven. Vroeger kregen we twee uur moedertaalonderwijs per week. Hoewel we dat toen weinig vonden, besef ik nu hoe waardevol het is. Het maakt me blij dat er dankzij de Turkse Republiek Turks onderwijs wordt gegeven in Nederland.”

Anıl Yılmaz, Onderwijsattaché van Amsterdam:
“Ik feliciteer het Tulip Instituut, dat met de steun van het Bureau voor Turken in het Buitenland en Verwante Gemeenschappen waardevolle bijdragen levert aan de Turkse gemeenschap in Nederland. Het Instituut biedt lessen Turks en Turkse Cultuur en werkt actief aan het uitbreiden van Turkstalige bronnen in bibliotheken. Ik wens hen veel succes bij het verbeteren van de Turkse taalvaardigheid van tweetalige kinderen in Nederland.”

Prof. Dr. Tolga Erdoğan, Onderwijsattaché van Milaan:
“Onze leerzame reis begon met veel enthousiasme en heeft zich in korte tijd verrijkt met nieuwe ideeën en samenwerkingen. Het is een eer en genoegen om te werken met jullie dynamische en innovatieve team dat zich inzet voor de Turkse taal in Nederland. Ik kijk uit naar een voortzetting van jullie inspirerende werk.”

Sabri Yıldırım, Directeur van de Turkse Stichting voor Onderwijs (Maarif) in Nederland:
“Ik wil het Tulip Instituut en alle docenten bedanken voor hun werk, dat bijdraagt aan het behoud van onze rijke Turkse taal en cultuur in Nederland.”

Dr. Ülker Şen, Universiteit van Gazi:
“Het Tulip Instituut speelt een cruciale rol in het behouden en doorgeven van de Turkse taal. Ik waardeer hun inzet enorm en vind het van groot belang dat er organisaties zijn die zich inzetten voor het behoud van de Turkse taal.”

Het recht op Turks taalonderwijs voor Turkse kinderen in Nederland gaat verder dan enkel een kwestie van taal. Het raakt ook aan culturele identiteit, zelfvertrouwen en sociale integratie van tweetaligen. De bezuinigingen van 2004 hebben een enorme impact gehad op de taal- en cultuurontwikkeling van Turkse kinderen, waardoor ze zich minder thuis voelen in zowel de Nederlandse als de Turkse cultuur. De afgelopen jaren hebben getoond dat vrijwillige initiatieven binnen de Turkse gemeenschap weliswaar steun bieden, maar onvoldoende structurele en institutionele ondersteuning krijgen om een blijvende oplossing te zijn.

De heropname van Turks onderwijs in het curriculum zal niet alleen bijdragen aan individuele en culturele verrijking, maar ook aan de sociale cohesie in Nederland, door de culturele diversiteit te versterken. Taal vormt een brug tussen het verleden en de toekomst van gemeenschappen, en zolang deze brug niet wordt herbouwd, zal de vervreemding van tweetalige Turkse kinderen zowel een verlies betekenen voor de Turkse gemeenschap als voor de Nederlandse samenleving.